نویسه جدید وبلاگ
Wi-Fi
امروزه سه روش متداول دسترسي به شبکه اينترنت به قرار زير است:
۱. دسترسي پهن باند: که معمولا از طريق مودم هاي کابلي و يا DSL ممکن مي شوند.
۲.دسترسي بدون سيم از طريق سيستم WiFi : که به کمک روتر هاي مخصوص WiFi دسترسي بدون سيم کاربران را در نقاط مختلف همچون رستوران ها، هتل ها، دفاتر کار و غيره فراهم مي آورند.
۳.روش Dial-up
که در صورت نبود امکانات پيشين به ناچار مورد استفاده قرار مي گيرد و يکي
از ساده ترين، ابتدايي ترين و کم سرعت ترين روش هاي دسترسي به اينترنت
است.
wifi مخفف كلمات Wireless Fidelity
مي باشد و در حقيقت يك شبكه بي سيم است كه مانند امواج راديو و تلويزيون و
سيستم هاي تلفن همراه از امواج راديويي استفاده مي كند. برقراري ارتباط با
شبكه بي سيم شباهت زيادي به يك ارتباط راديويي دو طرفه (مانند بي سيم پليس)
دارد.اين نوع شبکه ها بسته به نوع استانداري که از آن پيروي مي کنند بردي
تا 400 متر دارند.محدوده ي فرکانسي امواج اين شبکه در محدوده ي امواج
مايکرويوو قرار دارد. نکته ي جالب اين است که بر خلاف شبکه هاي کابلي، اين
نوع شبکه ها از هيچ گونه توپولوژي خاصي پيروي نمي کنند و تمام سخت افزار
هاي موجود در شبکه مي توانند به راحتي و بدون هيچ گونه مشکلي مانند تصادم،
با هم در ارتباط باشند. با توجه به بردي که اين شبکه ها دارند به نظر براي
شرکت ها و يا منازل مسکوني کاملا مناسب هستند.
عمده ترين مشکل استفاده از روش باند پهن را مي توان قيمت بالا و براي WiFi
نيز محدوديت در پوشش امواج بدون سيم عنوان نمود. اما فن آوري جديد به گونه
اي اين مشکلات را برطرف نموده است که سرعت بالاي روش پهن باند با
قيمتي خيلي ارزانتر ازآن و پوشش وسيعتري نسبت به WiFi فراهم آورده است.اين سيستم به نام WiMAX معروف است که از مخفف عبارات Worldwide Interoperability for Microwave Access بر گرفته شده است.
آنچه رخ مي دهد به اين شكل است:
۱. يك مبدل بي سيم اطلاعات را به سيگنالهاي راديويي ترجمه ميكند و آنها را ارسال مي كند.
۲.يك روتر (router) بي سيم سيگنالها را دريافت و رمز گشايي مي كند و تبديل به اطلاعات مي كند. حال اين اطلاعات با استفاده از يك اتصال سيمي اترنت به اينترنت فرستاده مي شود.
اين فرآيند در جهت معكوس هم كار مي كند (آنچه بيشتر كاربران معمولي آنرا احساس ميكنند) يعني روتر اطلاعات را از اينترنت دريافت مي كند. تبديل به سيگنال هاي راديويي كرده و براي كامپيوتر هايي كه مجهز به سيستم بي سيم هستند ارسال مي كند.
امواج
راديويي كه براي شبكه هاي بي سيم استفاده مي شوند با امواج راديويي به كار
رفته در تلفن هاي همراه و واكي تاكي ها و مانند آنها تفاوت هايي دارد.
آنها مي توانند امواج راديويي را ارسال و دريافت كنند و 0 و 1 ها (اطلاعات ديجيتال) را به امواج راديويي و بالعكس تبديل كنند. اما امواج راديوي wifi چند تفاوت قابل توجه با اين امواج راديويي دارند: انتقال
اطلاعات با استفاده از امواج فركانس بالاي 2.4 گيگاهرتز يا 5 گيگاهرتز
صورت مي گيرد. كه فركانس آن از فركانس امواج راديويي واكي تاكي تلفن هاي
همراه و تلويزيون به مراتب بالاتر است. البته فركانس بالاتر اجازه حمل
اطلاعات بيشتري را مي دهد.
Wi-Fiچگونه کار می کند؟
همان طور که گفتیم این نوع شبکه ها از امواج راديويي استفاده مي کنند. در اين شبکه ها يک قطعه رايانه اي اطلاعات را تبديل به امواج راديويي مي نمايد و آنها را از طريق آنتن ارسال مي کند. در طرف ديگر يک روتر بدون سيم، با دريافت سيگنال هاي فوق و تبديل آنها به اطلاعات اوليه، داده ها را براي رايانه قابل فهم خواهد ساخت.
به زباني ساده، سيستم Wi-Fi را مي توان به يک جفت واکي-تاکي که شما از آن براي مکالمه از آن استفاده مي کنيد تشبيه نمود. اين لوازم، راديوهاي کوچک و ساده اي هستند که قادرند تا سيگنال هاي راديويي را ارسال و دريافت نمايند. هنگامي که شما بوسيله آنها صحبت مي کنيد، ميکروفون دستگاه، صداي شما را دريافت نموده و با تلفيق آن با امواج راديويي (عمل مدولاسیون)، از طريق آنتن آنها را ارسال مي کند. در طرف ديگر، دستگاه مقصد، با دريافت سيگنال ارسال شده از طرف شما توسط آنتن، آنها را آشکار سازي نموده و از طريق بلندگوي دستگاه، صداي شما را پخش خواهد کرد. توان خروجي و يا قدرت فرستنده اين گونه لوازم اغلب در حدود يک چهارم وات است و با اين وصف، برد آنها چيزي در حدود 50 تا 100متر مي رسد. حال فرض کنيد بخواهيد ميان دو کامپيوتر به صورت يک شبکه و آن هم به شکل بدون سيم (همانند واکي - تاکي) ارتباط برقرار سازيد. مشکل اساسي در اين راه آن است که اين لوازم از آن رو که جهت انتقال صوت ساخته شده اند، از نرخ سرعت انتقال کمي برخوردار هستند و نمي توانند حجم بالايي از داده ها را در زمان کوتاه منتقل کنند.
راديوهايي که در سيستم Wi-Fi مورد استفاده قرار مي گيرند، همانند مثال پيشين قابليت ارسال و دريافت را دارا مي باشند اما تفاوت اصلي آنها در اين است که اين راديوها قادر هستند تا اطلاعات به شکل صفر و يک ديجيتالي را به حالت امواج راديويي تبديل نمايند و سپس منتقل کنند. در کل سه تفاوت عمده ميان راديوهاي سيستم Wi-Fi و راديوهاي واکي - تاکي معمولي وجود دارد که به شرح زير است:
۱. راديوهاي سيستم Wi-Fi با استاندارد هاي 802.11b و802.11g کار مي کنند و عمل ارسال و دريافت را بر روي فرکانس هاي 2.4 گيگاهرتزي و يا 5 گيگا هرتزي انجام مي دهند. اما واکي – تاکي هاي مذکور بر روي فرکانس 49 مگاهرتزي کار مي کنند.
۲. راديوهاي سيستم Wi-Fi از انواع مختلفي از تکنيک هاي کدگذاري اطلاعات بهره مي برند که نتيجه آن افزايش نرخ سرعت تبادل داده ها خواهد بود. اين روشها براي استاندارد 802.11a و 802.11g شامل تکنيک OFDM و براي استاندارد 802.11b شامل CCK مي باشد.
۳. راديو هايي که در سيستم Wi-Fi مورد استفاده قرار مي گيرند، قابليت تغيير فرکانس را دارا هستند. مزيت اين ويژگي در آن است که موجب جلوگيري از ايجاد تداخل کار سيستم هاي مختلف Wi-Fi در نزديکي هم مي شود.
به دلايلي که ذکر شد، سيستم هاي راديويي Wi-Fi ظرفيت و سرعت انتقال داده بالاتري را نسبت به راديو هاي واکي – تاکي دارند، اين سرعت ها براي استاندارد 802.11b تا 11 مگابايت بر ثانيه و براي 802.11a و 802.11g در حدود 30 مگابايت بر ثانيه است.
WiMAX
WiMAX تقريبا به همان شکل WiFi کار مي کند اما با سرعتي بيشتر از آن، محدوده پوشش وسيعتر, قيمتي بسيار ارزانتروتعداد مشترکين بيشتر نسبت به WiFi.روش دسترسي Wi-Fi محدوده اي به وسعت تقريبي 65 کيلو متر مربع را تحت پوشش قرار مي دهد اين درحاليست که از طريق روش ديد مستقيم WiMAX مي توان مساحتي در حدود 9300 کيلومتر مربع را تحت پوشش قرار داد. مزاياي استفاده از WiMAX • حذف کابل کشي‌هاي طولاني • صرفه جويي در هزينه‌هاي توسعه و نگهداري شبکه • قابليت اتصال به خطوط کابلي • قابليت ايجاد ارتباط با کاربران WiMAX
مي‌تواند مشکل مناطق دور افتاده و روستايي را که تاکنون به علت عدم سيم
کشي لازم توسط شرکت‌هاي کابلي و تلفني، به باند پهن اينترنت دسترسي
نداشته‌اند را برطرف کرده و به اينترنت متصل کند.
همانگونه که ذکر شد، WiMAX نيز همچون Wi-Fi
روشي است جهت انتقال اطلاعات از يک رايانه به رايانه اي ديگر از طريق
امواج و سيگنال هاي راديويي. در اين حالت هر رايانه لپ تاپ و يا
کامپیوترروميزي مجهز به گيرنده WiMAX قادر خواهد بود تا اطلاعات ارسالي از طرف ايستگاه فرستنده WiMAX را دريافت کند.
حداکثر سرعت تبادل داده در سيستم Wi-Fi به 54 مگا بايت بر ثانيه مي رسد که اين مقدار در سيستم WiMAX
به 70 مگابايت بر ثانيه افزايش مي يابد. که البته در هر دو حالت اين سرعت
ميان چند کاربر مختلف تسهيم شده است. اما تفاوت اصلي اين دو سيستم سرعت
آنها نيست بلکه مسافت و برد است. روش WiMAX کيلومترها بيشتر از Wi-Fi برد دارد. بطوريکه برد Wi-Fi در حدود 30 متر است ولي WiMAX دايره اي به شعاع 50 کيلومتري از اطراف دکل فرستنده را تحت پوشش قرار مي دهد. اين افزايش برد در سيستم WiMAX ناشي از دو عامل فرکانس و توان ارسال امواج است.
هر سيستم WiMAX از دو قسمت اصلي به شرح زير تشکيل يافته است:
الف . دکل فرستنده : دکل WiMAX که درست همانند دکل هاي آنتن تلفن هاي سلولي (همراه) عمل مي کند. با اين تفاوت که يک دکل فرستنده WiMAX
قادر است تا به تنهايي محدوده اي تقريبا برابر 8000 کيلومتر مربع را تحت
پوشش قرار دهد، درحاليکه دکل هاي تلفن همراه محدوده اي بسيار کوچک را تحت
پوشش قرار مي دهند.
ب . گیرنده : يک گيرنده WiMAX که اغلب بر روي لپ تاپ ها نصب شده اند و يا به صورت اتصال خارجي به رايانه هاي روميزي متصل مي شوند. دکل هاي سيستم WiMAX
قادر هستند که به مستقيما با پهناي باند بالا به اينترنت متصل شوند. اين
اتصال معمولا از طريق کابل هاي زير زميني و يا يک اتصال بدون سيم از طريق
امواج راديويي ماکروويو بين چند دکل فراهم مي شود.
ارتباط ميان گيرنده ها و دکل هاي سيستم WiMAX نيز از دو طريق برقرار مي گردند:
الف . روش ديد غير مستقيم : نوعي خدمات مشابه Wi-Fi است که رايانه ها به کمک آنتن هاي کوچکي با دکل ها ارتباط برقرار مي کنند. در اين روش WiMAX، از گستره فرکانسي پايين تري در حدود 2 تا 11 گيگا هرتزي (تقريبا مشابه Wi-Fi)
استفاده مي نمايد. از طرفي طول موج هاي ارسالي بلندتر سبب مي شوند تا
امواج براحتي توسط ساختار هاي فيزيکي همانند درختان و ساختمان ها و غيره
دچار خلل نشوند.
ب . روش ديد مستقيم : در اين روش يک آنتن گيرنده بشقابي مخصوص، بر روي بام و يا بلندي درست روبروي يک دکل WiMAX قرار مي گيرد. در اين روش اتصال قوي تر و پايدارتر برقرار مي شود و امکان تبادل داده با نرخ خطاي کمتري فراهم مي گردد. به علاوه در اين روش از گستره فرکانسي بالاتري که تا 66 گيگا هرتز مي رسد استفاده مي شود که موجب تداخل کمتر مي شود.
WiMAX در رقابت با WLAN
WiMAX با بردي برابر 50 كيلومتر و سرعت دسترسي معادل 70 مگا بيت بر ثانيه، در حال تكامل بخشيدن به فناوري ASL است .
نقطه
ضعف بزرگ فناوري هاي باند پهن فعلي آن است كه به دليل نياز به سيم كشي،
نمي توانند همه مناطق را پوشش دهند. زيرا امكان سيم كشي در همه جا وجود
ندارد. فناوري WiMAX آمده تا اين مشكل را مرتفع كند WiMAX مي تواند امكان دسترسي به باند پهن را براي مشتركان معمولي و تجاري به صورت بي سيم فراهم كند.
البته WiMAX رقيب LAN بي سيم نيست. اما انحصار آن را به چالش مي كشد. WiMAX
اينترنت را با سرعت 70 مگا بيت بر ثانيه و در محدوده اي 50 كيلومتري به
مجتمع ها و ساختمان ها مي رساند و از آن جا به بعد،ايستگاه هاي كاري از
طريق Wlanيا شبكه سيمي به اينترنت متصل مي شوند.(بالاتر، سريعتر،بيشتر)
نبايد
سريعا تحت تاثير اعداد و ارقامي كه نشان دهنده سرعت بالاي دسترسي و مسائلي
از اين قبيل است، قرار گرفت . اين پارامترها تنها در شرايط آزمايشگاهي
حاصل مي شوند و در شرايط واقعي، اين ظرفيت بين مشتركان به اشتراك گذاشته
نمي شنود. به عنوان مثال، اگر50 مشترك وجود داشته باشند، به هر كدام از آن
ها تنها 1.44 مگا بيت بر ثانيه مي رسد و در محدوده 50 كيلومتري حتما اين
تعداد مشترك وجود دارد. طبق گفته سازندگان ، WiMAX هزينه نصب كمي دارد. البته گران تر از Wlan است ، اما ارزان تر از ايستگاه هاي سلولي GSM تمام مي شود. اين بدان معناست كه اپراتورهاي WiMAX مي توانند با هزينه كمتر، سطح بيشتري از شهر را پوشش دهند.
در آينده بايد بتوان به جاي نصب پردردسر دكل ها در مناطق مرتفع ، به راحتي آنتن ها را در سقف خانه ها و ساختمان نصب كرد.
به
اين منظور اقدام به بازنگري در فركانس‌هاي موجود در باندهاي با مجوز و
بدون‌مجوز نموده‌اند تا به‌واسطه آن بتوانند از طيف‌هاي فركانسي مطرح در
اين تكنولوژي پشتيباني نمايند.
هر يك از تجهيزات مورداستفاده در اين تكنولوژي شامل تجهيزات سمت مشترك، تجهيزات Base Station و تجهيزات لايه هسته و توزيع هر كدام به تنهايي در ايجاد هزينه‌هاي پياده‌سازي سهيم مي‌باشند.
با استفاده از اين تكنولوژي سرويس‌هاي متعددي را مي‌توان در نواحي حاشيه‌اي شهرها و مناطق تجاري ارائه نمود.
پياده سازي WiMAX
فناوري WiMAX داراي مزاياي زيادي است كه آنرا بر ساير تكنولوژي‌هاي موجود در زمينه شبكه‌هاي بي‌سيم ارجح مي‌سازد. اين مزايا عبارتند از:
● كيفيت سرويس
● كارآيي بالا
● ساختار استاندارد
● پشتيباني از آنتن هاي هوشمند
تجهيزاتي كه براي پياده‌سازي شبكه‌هاي شهري مورداستفاده قرار مي‌گيرند در سه لايه تجهيزات سمت
مشترك (CPE) تجهيزات مربوط به Base Stationها
و تجهيزات لايه هسته شبكه مي‌باشد. تجهيزات مربوط به سمت مشترك به‌طور
كلي به گونه‌اي پيكربندي مي‌شوند تا بتوانند كليه اطلاعات مربوطه را با
فركانس‌هاي راديويي به نزديكترين Base Station انتقال دهند.
مرحله بعدي در ايجاد شبكه شهري بي‌سيم ايستگاه‌هاي ارائه دهنده سرويس است كه به P2P يا CO معروفند، اين ايستگاه‌ها بايد بهگونهاي طراحي شوند كه امكان تخصيص پهناي باند حداقل Mbps1 را براي هر مشترك تضمين نمايند. هرگونه ارتباطي با شبكه ساير ارائه‌دهندگان سرويس از طريق اين نقاط صورت مي‌پذيرد.
ساختار
اين تكنولوژي بهگونهاي است كه مي‌توان آنرا در هر قسمت از شبكه
مورداستفاده قرار داد، اما بهينه‌سازي نحوه استفاده از اين تكنولوژي به
هزينه آن نيز بستگي دارد. همانگونه كه در بررسي‌هاي اقتصادي انجام‌شده
ديده ميشود، اين فناوري در لايه دسترسي قابل‌جايگزيني براي ساير
تكنولوژي‌هاي مطرح در زمينه بي‌سيم مي‌باشد.
با استفاده از اين تكنولوژي مي‌توان در لايه توزيع (Backhaul) و دسترسي (Last Mile) با صرف هزينه پايين، كارآيي بالايي ايجاد نمود.
از WiMAX براي مجتمع‌سازي WiFi نيز استفاده ميشود :
در‌حال
حاضر براي بهينه‌سازي شبكه‌هاي بي‌سيم، توصيه مي شود با بهره‌گيري از
قابليت‌هاي هريك از تكنولوژي‌هاي مطرح در زمينه ايجاد شبكه‌هاي بي‌سيم از
هر دو تكنولوژي WiMAX و WiFi در كنار يكديگر استفاده شود. به اين ترتيب مي‌توان از قابليت هاي هر يك به صورت بهينه بهره برد.
انجمن WiMAX اين استاندارد را براي پياده‌سازي ارتباطات نقطه به نقطه (P2P) و يك نقطه به چند نقطه (P2MP) در مناطق روستايي و حومه شهرها كه از تراكم جمعيت بالايي برخوردار نمي‌باشند، توصيه ميكند.
همچنين درصورت نياز به ارائه كيفيت سرويس براي Applicationهايي نظير ويدئوكنفرانس، VoIP و ... از اين فناوري در سطح (Last Mile)
استفاده ميشود. ساختار استاندارد اين تكنولوژي نيز در زماني كه چندين
محصول ساخت سازنده‌هاي مختلف در شبكه مورد نياز است، آن را از ساير
تكنولوژي هاي مطرح در شبكه هاي بي سيم مجزا مي سازد.
در آينده‌اي
بسيار نزديك با توجه به رشد نيازهاي كاربران و سرويس‌هايي كه مي‌توان
ازطريق اين شبكه‌ها ارائه نمود، از اين تكنولوژي در كليه قسمت‌هاي شبكه
اعم از توزيع و دسترسي استفاده ميشود. يعني WiMAX به علت امكان برقراري ارتباط با تجهيزات مبتني بر WiFi
مي‌تواند در هر قسمت مورد استفاده قرار گيرد. به طور مثال در برخي از
قسمت‌ها لازم است از باندهاي فركانسي داراي مجوز استفاده نمود كه به جاي
تكنولوژي WiFi از WiMAX استفاده ميشود همچنين در نقاطي كه كيفيت سرويس در شبكه مدنظر مي‌باشد نيز مي‌توان از اين تكنولوژي استفاده نمود.
نمونه شبكه هاي پياده سازي شده
بزرگترين
شبكه‌اي كه با توجه به اين تكنولوژي به صورت آزمايشي پياده‌سازي شده‌است،
توسط يك اپراتور شبكه در انگلستان به كمك دانشگاه كنت ايجاد شده است.
اپراتور Telabria كه
يكي از معتبرترين اپراتورهاي شبكه‌هاي بي‌سيم مي‌باشد، در فواصل 15 مايلي
اقدام به نصب آنتن براي ارائه سرويس نقطه به نقطه نموده است. كاربران اين
شبكه اكثراً در رده SOHO و SMEهاي شهر كانتربري مي‌باشند و سرويس را به صورت آزمايشي 90روزه از اپراتور مذكور دريافت مي‌نمايند.
پهناي باندي كه توسط اين اپراتور به مشتركان ارائه ميشود، در حدود 45Mbps مي‌باشد. لايه هسته و توزيع شبكه ايجاد‌شده مبتني‌بر استاندارد IEEE 802.16d است و مشتركان انتهايي با استفاده از WDSLها به شبكه متصل مي‌گردند. تقارن در سرويس‌هاي دسترسي ارائه‌شده محدويت‌هاي ارسال و دريافت را براي مشتركان كاهش مي‌دهد.
يكي ديگر از شبكه‌هاي پياده‌سازي‌شده مبتني‌بر اين استاندارد توسط شركت WTC،
برگزار‌كننده مسابقات جهاني مردان آهنين، راه‌اندازي شده است. اين مسابقات
در مسافتي در حدود 140 مايل در سه رشته شنا به مسافت 4/2 مايل، دوچرخه
سواري به مسافت 112 مايل، و دوي ماراتن به مسافت 2/26 مايل انجام مي شود و
شبكه مذكور به منظور ايجاد امكان ارسال تصاوير زنده رقابت‌ها براي
تماشاچيان و همچنين پخش اين مسابقات به صورت مستقيم از طريق تلويزيون و
اينترنت پياده‌سازي شده است.
WTC از ارتباطات پرسرعت جهت ارسال تصاوير و ساير اطلاعات استفاده نموده است. كليه تجهيزاتي كه از اين استاندارد پشتيباني مي‌نمايند، نظير Laptopها، PDAها و ساير وسايل ارتباطي، مي‌توانند با اتصال به سايت مربوطه از روند رقابت به صورت زنده مطلع گردند.
پياده‌سازي
اين شبكه به‌علت وجود رطوبت و دماي بالا در محوطه برگزاري بازي، با
دشواري‌هاي فراواني روبه‌رو بود. زيرساخت شبكه بي‌سيم مذكور با استفاده از
تجهيزات ساخت شركت Airspan و از سري AS 3030 ايجاد شده است. ظرفيت Backbone ايجاد‌شده براي اين شبكه به گونه‌اي است كه مي تواند پهناي باند 8Mbps مورد نياز دوربين‌هاي تصوير‌برداري را تامين نمايد. ايستگاه اصلي (Base Station)
بر روي يك ساختمان بلند نصب شده است و كل محوطه را تحت پوشش قرار مي‌دهد.
نكته قابل اشاره در طراحي اين شبكه، ماهيت سنگ‌هاي آتشفشاني است كه امواج
ارسالي را به شدت جذب مي‌نمايند. براي طراحي اين شبكه رله‌هايي در مناطق
مرتفع و در اطراف جاده‌ها و ساختمان‌ها نصب شده است تا بتوانند سيگنالهاي
تضعيف‌شده را تقويت نمايد.
تكنولوژي WiMAX
با توجه به ساختار خود به‌صورت ضمني مي‌تواند كيفيت سرويس تضمين‌شده‌اي را
براي برنامه‌هاي كاربردي مختلف ارائه نمايد و در نتيجه براي ارسال صوت و
تصوير مي‌تواند مورداستفاده قرارگيرد. شبكه ديگري كه منطبق با اين
تكنولوژي ايجاد شده است، براي پخش زنده رخدادهاي جشنواره فيلم ساندنس
مورداستفاده قرار گرفته است.
اين شبكه حدود 55 مايل از سالت‌ليك تا پارك‌سيتي در ايالت يوتا را به صورت نقطه به نقطه (P2P) تحت پوشش قرار مي دهد.
سرويس هاي قابل ارائه بر روي بستر شبکه WiMAX
بر روي بستر شبکه بي سيم امکان ايجاد اينترنت پر سرعت شبکه هاي ,VoIP و سرويس هاي Video Conferencing , E-learning , E-banking و Video on Demand ميسر مي باشد.
شبکه مبتني بر فناوري WiMAX
VPN يا همان Virtual Private Network
نوعي از پيکربندي هاي شبکه است که به دليل امنيت فوق العاده بالاتري که
نسبت به ديگر توپولوژي هاي شبکه هاي کامپيوتري دارد با استقبال بي نظيري
مواجه شده است. VPN در حقيقت با
ايجاد يک تونل اختصاصي ميان فرستنده و گيرنده اطلاعات، امکان دسترسي
کاربران متفرقه به اطلاعات مبادله شده در شبکه را از ميان مي برد.VPNهر
چند بسته اطلاعاتي را به صورت کپسولي در آورده و ارسال مي نمايد که اين
کار سبب ميشود داده ها درحين پروسه ارسال براي کاربران متفرقه به هيچ
عنوان قابل دسترسي نباشند و امنيت داده ها را تا پايان اين پروسه تضمين
ميکند. VPN شبکه اي است کاملا ايده
آل براي سازمان ها و شرکت هايي با تعداد شعبات بالا و پراکنده که براي
آنها امنيت داده ها در حين پروسه ارسال و دريافت مهمترين نکته به شمار
ميرود.
